طنــز
"انتقاد" عبارت است از "بیان نقایص و کمبود ها" و "منتقد" آنست که نقایص و
کمبودها را از طرق مختلف بیان می کند. شرط نیست که "منتقد" در پهلوی انگشت
گذاری بر کمبودی و نقیصه ای، حتماً راه حل و اصلاح و بهبود مشکلی را نیز نشان
بدهد. البته اگر چنین کند، ازین چه بهتر.
یکی از طرایق بیان انتقاد، زبانیست که انتقاد را در لفافه پیچانده، عرضه می کند
و ظریف ترین این طریقه ها "طنز" است. کابلیان مثلی دارند که :
"هم لعل بدست آید و هم یار نرنجد"،
که شاید بهترین "ترتیب بیان" طنز هم همین باشد.
گرچه
زبان طنز ظاهراً "غیرجدی" و آگنده با "ظرافت" و "انبساط خاطر" است، اما متن و
بطن و محتوای "طنز" در هر صورت، "جدی"ست.
فرق
بین "طنز" و "فکاهی" در اینست، که "طنز" همیشه پیام انتقادی دارد، در حالی که
منظور اصلی "فکاهی" ، "خنداندن" و "فرحت بخشیدن" خاطر است.
زبان
طنز مبرا از توهین و تحقیر و استهزاء وهجو است و کسانی که از طریق "طنز" به
شخصیت و آبروی کسی بازی میکنند، پیام و مرام اصلی "طنز" را نفهمیده اند.
زبان
طنز شیرین و پیامش تلخ و گزنده است، درست به مانند "دارویی تلخ" که در "کپسول
شیرین" عرضه گردد.
پورتال "افغانستان آزاد ــ آزاد افغانستان" که بر منافع ملی ، مردمی و وطنی
تأکید ورزیده و به کرامت انسان ارجی گران قایل است ، "طنز" را نیز فقط بر همین
مبناء و در همین چوکات، اجازت نشر میدهد.
